Γλυκά Και Επιδόρπια

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

ΑΣΤΑΚΟΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ

  • 1 αστακός 1 κιλό περίπου
  • 8 κουταλιές ελαιόλαδο
  • 1 πακέτο σπαγγέτι
  • 8 σκελίδες σκόρδο
  • 12- 15 ντοματίνια
  • 500  μλ. λευκό κρασί
  • 1 καυτερή πιπερίτσα
  • 1 μάτσο μαϊντανός
  • αλάτι
  • πιπέρι
Ζυμαρικά με θαλασσινά - Αστακομακαρονάδα
Η σημερινή μας συνάντηση, η τρίτη στα πλαίσια της καινούργιας στήλης του site μας στην "Κουζίνα του Αρκούδου", είναι κι αυτή αφιερωμένη στα ζυμαρικά. Ένα κεφάλαιο πολύ μεγάλο, που θα το ξαναπιάσουμε αρκετές φορές, γιατί πιστεύω ότι τα ζυμαρικά είναι μια πεντανόστιμη, φθηνή και θρεπτική τροφή, που με κάποια μυστικά μπορούν να σταθούν και στα ακριβότερα εστιατόρια, άρα γιατί όχι και στα σπίτια μας.

Ζυμαρικά που μυρίζουν θάλασσα
Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν την αγάπη μου για την pasta με θαλασσινά. Αν έρθετε σπίτι μου για φαγητό - αλήθεια σας λέω - είναι πολύ πιθανό να φάμε μια παντσανέλα (θα τη φτιάξουμε σ' ένα από τα επόμενα κεφάλαια αυτής της στήλης που θα το αφιερώσω στις σαλάτες), ένα καρπάτσο φρέσκου ψαριού, και φυσικά ένα ζυμαρικό με θαλασσινά. Αυτή η κατηγορία πιάτων αποτελεί μια προσιτή πολυτέλεια, που  αν μάθουμε να τα μαγειρεύουμε σωστά, μας βγάζουν ασπροπρόσωπους και στην πιο δύσκολη περίσταση. Πέρα από τη νοστιμιά, η αίσθηση που δημιουργούν, ο μικρός χρόνος μαγειρέματος αλλά και η τιμή, αφού με μια χούφτα γαρίδες ή μια χούφτα όστρακα μπορούν να φάνε ένα εξαιρετικό πιάτο 4 άτομα, καθιστούν τα ζυμαρικά με τα προϊόντα της θάλασσας εξαιρετική επιλογή σε κάθε περίπτωση.
Επτά στις δέκα φορές που μαγειρεύω pasta, την φτιάχνω με θαλασσινές γεύσεις. Θα σας πω μερικές από τις αγαπημένες μου. Ζυμαρικά με vongole (κυδώνια), με γυαλιστερές, με τριμμένο αυγοτάραχο (alla Botarga), με γαρίδες, με καραβίδες, με τόνο, με βούτυρο χτυπημένο με αντζούγιες, την περίφημη (pasta con le sarde) με σαρδέλες δηλαδή, με σουπιά ή καλαμάρι (εδώ αφαιρώ με προσοχή το σακουλάκι με το μελάνι και το προσθέτω στη σάλτσα), με μπόλικα κρεμμύδια και ψιλοκομμένο χταποδάκι, με φρέσκο τόνο και δεντρολίβανο σε σάλτσα ντομάτας, με αχινούς που τους μαζεύω στ' ανοιχτά του Αργοσαρωνικού (μόνο όσους χρειάζομαι βέβαια) και φτιάχνω την αχινομακαρονάδα - τα αυγά του αχινού μπαίνουν κατά το σερβίρισμα διότι δεν πρέπει να τα μαγειρέψουμε- αλλά και μακαρονάδα με κοκκινιστό ροφό "ροφομακαρονάδα", με σκορπίνες που τις έχω μαγειρέψει μπουρδέτο - εδώ αρχίζουν τα κιμπαριλίκια - και φυσικά σπαγγέτι με αστακό, την αστακομακαρονάδα η οποία πολλές φορές μας βγαίνει ξινή όταν την τρώμε έξω, αφού συνηθίζεται να είναι πανάκριβη και δυστυχώς τουλάχιστον εδώ στην Αθήνα συνήθως κακομαγειρεμένη.
Επειδή δεν θέλω να ανοίξω το στόμα μου και να μιλήσω πάλι για εστιατόρια και εστιάτορες που βρίσκονται σε βαθιά μεσάνυχτα και δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να μάθουν ούτε τα βασικά, ενώ τους αρέσει να υποστηρίζουν ότι "Εγώ έχω το καλύτερο ιταλικό στο Παγκράτι ή εγώ είμαι μνημείο γεύσης στη Γλυφάδα", θα τους τραγουδήσω "Στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, Νέα Σμύρνη και Μοσχάτο, για να φάω κάτι που ν' αξίζει, έκανα την Αθήνα άνω - κάτω...", θα δώσω τόπο στην οργή και θα μπούμε μαζί στην κουζίνα για να σας πω κάποια μυστικά, έτσι ώστε να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.
ΚΑΙ ΟΙ 7 ΗΣΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟΙ
Έτσι λεγόταν ένα επικό γουέστερν της δεκαετίας του'60, επτά όμως είναι και τα βασικά συστατικά που πάντα πρέπει να υπάρχουν για να κάνουμε σωστά τη "δουλειά".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου